Η Συκιά είναι ένα από τα ωραιότερα και παλιότερα χωριά της Σιθωνίας.
Ο οικισμός υπήρχε από τον 14ο αι., με το όνομα Λόγγος και ήταν
έδρα στη διοικητική περιφέρεια που λεγόταν "Καπετανίκιο Άπρω". Αργότερα
το χωριό και όλη η γύρω περιοχή με τα εύφορα κτήματα ήταν αγιορείτικο
μετόχι. Οι Συκιώτες ήταν φημισμένοι πολεμιστές και ατίθασοι άνθρωποι και
συμμετείχαν σε όλες τις επαναστάσεις, που έγιναν στη Χαλκιδική,
εναντίον των Τούρκων.
Το σημερινό του όνομα το χωριό το οφείλει σε μια μεγάλη συκιά που
βρισκόταν έξω από το χωριό, ή κατά μία άλλη εκδοχή ότι είναι χτισμένο
στη σκιά του Αγίου Όρους.
Το χωριό κατάφερε μέχρι σήμερα να διατηρήσει αρκετά καλά την
παραδοσιακή του αρχιτεκτονική φυσιογνωμία. Οι Συκιώτες είναι πολύ
φιλόξενοι άνθρωποι και διατήρησαν τη δική τους τοπική διάλεκτο και του
ξεχωριστούς χορούς. Έχει ωραία, μικρά, στενά δρομάκια με καλοδιατηρημένα
σπίτια, με χαγιάτια και πεζούλια.
Στο βορινό λόφο του χωριού δεσπόζει ο επιβλητικός πέτρινος ναός
του Αγίου Αθανασίου, ο οποίος χτίστηκε το 1814, καταστράφηκε το 1854
(από τον Μακεδόνα οπλαρχηγό Τσάμη Καρατάσο, ο οποίος απέκλεισε μέσα στην
εκκλησία τους Τούρκους, που διαφέντευαν μέχρι τότε τη Συκιά, και τους
έκαψε) και ξαναχτίστηκε το 1856. Δίπλα στο ναό υπάρχει το θαυμάσιο παλιό
σχολείο του χωριού με τους πέτρινους κίονες, κτίσμα του 1870.
Το χωριό απέχει 2 περίπου χλμ. από τον κεντρικό δρόμο προς την ενδοχώρα. Στην γύρω περιοχή υπάρχουν θαυμάσιες παραλίες.
